Sinds 1976 kent Spanje een systeem voor de opleiding van medisch specialisten genaamd MIR – Médico Interno Residente. Dit is in wezen een stage van 4-5 jaar. Het afronden van de opleiding garandeert een baan in Spaanse medische instellingen in de gekozen specialisatie, en deze regel geldt ook voor buitenlanders.

Wie kan een aanvraag indienen bij MIR?

Het recht op inschrijving bij MIR wordt verleend aan Spaanse ingezetenen die zijn afgestudeerd aan de Faculteit Geneeskunde van een van de lokale universiteiten, evenals aan buitenlanders wiens medisch diploma is gehomologeerd door het Spaanse Ministerie van Onderwijs. Deze laatsten dienen, naast het standaardpakket met documenten dat in september wordt ingediend, een DELE-certificaat van Spaanse taalvaardigheid op niveau C1 te overleggen.

Waarom zou een arts zich bij MIR aanmelden?

Zonder stage kun je alleen rekenen op een slechtbetaalde en weinig veelbelovende functie qua carrièregroei, zoals die van médico general (huisarts), wiens verantwoordelijkheden het uitvoeren van medische onderzoeken, het verlenen van eerste hulp, het werken met patiënten op de spoedeisende hulp, met gepensioneerden in verpleeghuizen of met illegale immigranten bij het Rode Kruis omvatten. Het aantal mensen dat MIR wil worden, groeit dan ook van jaar tot jaar en de concurrentie bedraagt al lang meer dan twee personen per plaats. Houd er rekening mee dat voor burgers van niet-EU-landen niet meer dan 4% van de 6.000 vacatures wordt vervuld, en in dat geval neemt de concurrentie vele malen toe. Gezien het grote aantal immigranten uit Latijns-Amerika speelt een goede kennis van de taal een niet onbelangrijke rol, hoewel Russischtaligen consistent meer dan 40 plaatsen bezetten.

Wat is het MIR-toelatingsexamen en hoe bereid je je erop voor?

Elk jaar eind januari – begin februari vindt in Spanje het MIR-toelatingsexamen plaats, dat het competentieniveau van potentiële stagiairs bepaalt. Dit examen, waarvan de voorwaarden zijn gepubliceerd door het Spaanse Ministerie van Volksgezondheid, wordt beschouwd als misschien wel het moeilijkste van alle examens in het land. Het is geen toeval dat er speciale voorbereidende cursussen voor worden georganiseerd, die variëren van drie maanden tot een jaar en vanaf € 200 per maand kosten. Deze cursussen worden in alle grote steden aangeboden, althans in de provinciehoofdsteden. Sinds 2019 vindt het examen 's middags plaats, duurt het 4 uur in plaats van 5 uur en gedurende deze tijd moeten 175 vragen (voorheen 225) worden beantwoord in de vorm van een test met 4 antwoordopties, plus nog eens 10 extra vragen als "tweede kans". Zo werd in 2019 aan kandidaten gevraagd het volgende dermatologische probleem op te lossen: "Een 46-jarige man meldt zich om 23.00 uur op de spoedeisende hulp met ernstige, pijnlijke, witachtige en rode huidafwijkingen zonder phlyctena aan beide benen. De patiënt werkt in de bouw en verklaart dat hij vanochtend met cement (calciumoxide) heeft gewerkt. Welke optie is juist (#2):

1. Er is sprake van een chemische brandwond met zuur, dus behandeling met een alkali is noodzakelijk om de reactie te stoppen. Vervolgens moet zilversulfadiazine op de wond worden aangebracht en de ontwikkeling van de verschijnselen moet enkele uren worden geobserveerd.
2. De patiënt heeft een alkalische brandwond opgelopen. Daarom is het noodzakelijk om de getroffen plekken grondig te wassen met water en zeep, de pH-waarde van de huid te controleren, zilversulfadiazine aan te brengen en de huid na een paar uur opnieuw te onderzoeken.
3. Het is mogelijk dat er na deze periode een allergische reactie optreedt. Een topische corticosteroïd moet op het getroffen gebied worden aangebracht en antihistaminica moeten oraal worden toegediend.
4. Omdat de man al geruime tijd strakke schoenen droeg, had zich een schimmelkolonie op zijn voeten gevormd en kreeg hij breedspectrum antischimmelmiddelen voorgeschreven. Dit soort vragen (inclusief vragen met afbeeldingen/foto's) komen voor bij elk van de 47 medische specialismen die officieel in Spanje erkend zijn. De meest prestigieuze hiervan, met uitzondering van tandheelkunde (daarvoor bestaat een apart programma), zijn hartchirurgie, neurochirurgie, oncologie, traumatologie, plastische chirurgie en kaakchirurgie.

De resultaten van het MIR-examen zijn van doorslaggevend belang (ten opzichte van de eindcijfers van 90/10 voor het diploma), en het toekomstige lot van de jonge arts hangt er inderdaad van af. Kandidaten met de hoogste scores hebben het recht om, op basis van hun eigen voorkeuren, niet alleen een specialisatie te kiezen, maar ook een medisch centrum waar ze hun stage kunnen voltooien. Degenen die slagen voor het examen met een "C" krijgen meestal "Huisartsgeneeskunde", "Forensische geneeskunde" of "Hydrotherapie", en alle anderen zullen zich ofwel moeten voorbereiden op het volgende examen, ofwel dit idee moeten opgeven.

Hoe leven stagiairs in Spanje?

Stagiaires in Spanje ontvangen een behoorlijk salaris (vanaf 1.500 euro), ongeacht hun land van herkomst. De eerste twee jaar zullen ze echter voornamelijk "zwart" werk moeten doen, en degenen die de specialisatie "Gezinsgeneeskunde" hebben, zullen het het zwaarst hebben. Daarbij komen nog het bijwonen van colleges, het opstellen van rapporten voor wetenschappelijke congressen, deelname aan onderzoek en zelfstandig werk in de bibliotheek. Echter, "het doel heiligt de middelen" – of beter gezegd, de geleverde inspanningen, aangezien er geen financiële investering nodig is.

Wat zijn de vooruitzichten na het afronden van de MIR in Spanje?

Nadat u de MIR-stage hebt afgerond, kunt u niet alleen in Spanje aan de slag, maar ook in andere landen van de Europese Unie (Spanjaarden kiezen het vaakst voor Engeland, Duitsland, Frankrijk en Zwitserland). U kunt ook terugkeren naar uw thuisland, waarbij u dan al ruime werkervaring en een bewijs van hoge kwalificaties op zak hebt.

Vind je dit artikel leuk? Deel het met je vrienden!